Autor : Maria Toorpakai
Wydawnictwo : SQN
Ostatnimi czasy, rzadziej sięgam po publikacje zagranicznych autorów. Tym razem jednak dla odmiany postanowiłam sięgnąć po coś bardziej egzotycznego. Lektura piękna, aczkolwiek dająca człowiekowi do myślenia jakie ma szczęście żyjąc tu,w europejskim państwie...
Nazywam się Maria Toorpakai Wazir. Pochodzę z jednej z najbardziej niebezpiecznych części Pakistanu. Mój dom to siedziba talibów. Kobiety wiodą tu bardzo nieszczęśliwe życie…”
Tam, gdzie się wychowała, dla kobiet wszystko jest haram – zakazane: edukacja, słuchanie muzyki, opuszczanie domu bez towarzystwa mężczyzny, wybór ubrania, własne poglądy… Od najmłodszych lat dziewczynki są uległe i posłuszne. Ale nie Maria.
Miała talent do gry w squasha i chciała być najlepsza na świecie, ale na terenach opanowanych przez talibów sport mogą uprawiać jedynie chłopcy. Podjęła więc gigantyczne ryzyko i zaczęła udawać jednego z nich: przebierając się, ścinając włosy, owijając piersi bandażem.
Rodzice wspierali Marię od samego początku. Ale nawet oni nie byli w stanie zapewnić jej bezpieczeństwa, gdy zaczęto grozić jej śmiercią. Maria uciekła do Kanady, aby ocalić życie i… marzenia.
Przejmująca historia dziewczyny, która wygrała pojedynek z islamskim fanatykami i dziś walczy o to, by świat poznał los zniewolonych kobiet.
(źródło okładki i opisu Wydawnictwo SQN)
"Pakistańska córka" to powieść biograficzna. Mała Maria nigdy nie była taka, jak inne dziewczynki w jej wieku. Krępowana mnóstwem zakazów, buntowała się i walczyła o to co kocha. Przebierała się w stroje chłopięce, obcięła włosy a nawet wdawała w bójki. Jej niesamowitym szczęściem było to, że miała wyjątkowych rodziców. Ojciec wbrew grożącym mu karom za niesubordynację, wspierał swoją rodzinę walcząc o prawa kobiet.Matka pomimo zakazów, kształciła się by przekazać wiedzę córkom. Marzeniem naszej bohaterki było grać w squasha i swoją upartością i wytrwałością udaje jej się to osiągnąć. Niezwykle budujące jest to, że mimo sama ma w życiu nieco lżej dzięki pomocy rodziny, zauważa krzywdę kobiet które muszą żyć według dawno ustalonych praw i zasad. Bo przecież tak naprawdę, kobiety w Pakistanie mogą bardzo niewiele...Czytać wolno im tylko Koran, najlepiej żeby nie opuszczały domu, a za samą chęć kształcenia się mogą stracić życie...
"Pakistańska córka" to dość trudna lektura. Ale czy można napisać lekką książkę o życiu w tak ortodoksyjnym państwie, na dodatek będąc kobietą walczącą o swoje prawa? O życiu w kraju ogarniętym wojną, gdzie kara śmierci to coś powszechnego. Myślę że czasem dobrze przeczytać taką książkę by docenić to co się ma, oraz poznać ludzi którzy potrafią tyle dać z siebie dla innych. Marii udało się dosięgnąć swoich marzeń, została jedną z mistrzyń squasha, ale większość pakistańskich(i nie tylko) kobiet boi się nawet marzyć...
Daję : 7/8
Ilość stron : 352
Wydawnictwo : SQN
Za możliwość przeczytania dziękuję :
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz